مظهر اعتقاد و محبت‏ (2)

شیعه مى‏داند که این گنبدهاى درخشنده یکى از بزرگ‏ترین مظاهر اعتقاد است که هم در قلوب ما جایگاهى عظیم دارد و هم براى قلوب دشمنان به شدت دردآور است.

دشمن هم به خوبى مى‏فهمد که شیعه زاد و توشه معنوى و برکات دنیا و آخرتش را از این جا مى‏گیرد.

اگر نام خدا و رسول در روى زمین زنده است از همین بیوتى است که (أذن الله أن ترفع و یذکر فیها اسمه).

شیعه معتقد است که دروازه‏هاى محبت را از این حرم‏هاى مطهر باید به دل‏ها باز کرد و تنها همین خانه‏ها است که به عرش خدا راه دارد و اگر کسى جویاى تقرب به پروردگار است باید از در این خانه‏ها وارد شود و نخست سر بر آستان ملک پاسبان ایشان ساید.

دشمن هم دریافته است چشمه‏هاى جوشان محبتى که در این خانه‏ها جارى است در هیچ جا نمى‏توان یافت و به غلط گمان کرده است که با تخریب بارگاه آنان مى‏تواند این چشمه جوشان زاینده را بخشکاند و این شعله پرفروغ را نابود کند.اکنون که دشمن کینه‏توز به مصداق (یریدون لیطفووا نورالله بافواههم) مى‏خواهد فروغ این چراغ ایزدى را به دم سر خود خاموش کند، خداى متعال نیز به مصداق (و الله متم نوره و لو کره الکافرون) چنان شور و انگیزه و همتى در دل‏هاى شیعیان خواهد آفرید که بارگاهى باشکوه‏تر از پیش بر فراز آن، بنا خواهند کرد و از این آزمایش الهى سربلند بیرون خواهند آمد، تا کور شود هر آن که نتواند دید(1)

1) برگرفته از جزوه‏ى سامرا بهشت ویران.