امام حسن عسکرى علیهالسلام همانند پدران گرامى خود، در توجه به عبادت خدا نمونه بود. هنگام نماز از هر کارى دست مىکشید و چیزى را بر نماز مقدم نمىداشت.
ابوهاشم جعفرى مىگوید: خدمت امام حسن عسکرى علیهالسلام شرفیاب شدم، امام مشغول نوشتن چیزى بود، وقت نماز فرا رسید، امام نوشته را کنار گذاشت و به نماز ایستاد…(1)
کیفیت و چگونگى عبادت امام دیگران را به یاد خدا مىانداخت و گاه افراد گمراهى را اساسا عوض مىکرد و به راه مىآورد. وقتى که امام در زندان صالح بن وصیف، بود برخى از عباسیان از زندانبان خواستند که بر امام سخت بگیرد. او دو نفر از بدترین مأموران خود را بر امام گماشت، اما آن دو در اثر معاشرت با امام دگرگون شدند و در عبادت و نماز به مرحلهاى عظیم رسیدند.
زندانبان آن دو را فراخواند و گفت: واى بر شما! در مورد این مرد چه وضعى دارید؟ گفتند: ما چه بگوییم در مورد کسى که روزها روزه است و همهى شب به عبادت مىایستد.
1) بحارالانوار: ج 50، ص 304.
