شیخ طوسى رحمه الله و دیگران این گونه روایت کردهاند:
اسحاق بن عبدالله علوى عریضى گوید: بین پدرم و عموهایم در میان چهار روزى که مستحب است در سال روزه گرفته شود، اختلاف نظر شد. پس سوار بر مرکب شدند و خدمت حضرت على النقى علیهالسلام شرفیاب شدند، در آن هنگام حضرتش در «صریا» مقیم بود. پیش از آن که به سر من رأى رود. پس از آن که ایشان خدمت آن جناب رسیدند. آن حضرت فرمود: آمدهاید که از من سؤال کنید دربارهى ایامى که در سال روزهاش مستحب است؟
گفتند: بلى، ما نیامدیم مگر براى این مطلب.
فرمود: آن چهار روز یکى هفدهم ربیع الاول است و آن روزى است که رسول خدا صلى الله علیه و اله در آن متولد شده است.
و دیگرى روز بیست و هفتم رجب است و آن روزى است که رسول خدا صلى الله علیه و اله به پیامبرى مبعوث شده است.
و سوم روز بیست و پنجم ذىالقعده است و آن روزى است که در آن، زمین پهن شده است.
و چهارم روز هیجدهم ذىالحجه است و آن روز غدیر است.(1)
1) زندگانى امام هادى علیهالسلام: ص 257 – 206.
