امام هادى علیهالسلام پس از شهادت پدر گرامیش، در سن هشت سالگى بر مسند امامت قرار گرفت و این خود از روشنترین کرامات و معجزات است ؛ چرا که حیازت چنین مقام و مسئولیت خطیرى که صرفا الهى است نه تنها از کودک که حتى
از مردان عاقل و بالغ نیز ساخته نیست. با توجه به این که علما و محدثان شیعه پس از شهادت و درگذشت هر یک از ائمه در مسائل گوناگون به امام بعدى مراجعه مىنمودند و حتى گاهى او را آزمایش مىکردند.
همچنین بزرگان از علویان و اقوام امام که در سن کمال بودند به خانهى امام رفت و آمد و با آن حضرت معاشرت داشتند ؛ غیر ممکن است جز به خواست و تأیید خدا و جز در ارتباط با عصمت و علم و قدرت الهى، کودکى بتواند این مقام و مسند را در دست بگیرد و به همهى سؤالات پاسخ صحیح دهد و در مشکلات رهبرى کامل نماید.
بدیهى است که حتى مردم عادى نیز کودک خردسال معمولى را از یک امام آگاه راهبر تمیز و تشخیص مىدهند.
