زائر بعد از ذکر فضائل ائمّه علیهم السلام و شناخت آنها و دست نیاز به درگاه الهى و ابراز ایمان و اعلام تبعیّت از فرستادگان الهى و درخواست ثبات ایمان و طلب رحمت از خداوند، براى پاک شدن گناهان خود، دست توسّل به دامان ائمّه معصومین علیهم السلام زده، آنها را به عنوان وسیله فیض به درگاه الهى مىبرد و از آنان مىخواهد بین او و خدا واسطه گردند تا خداوند گناهان او را بیامرزد.
نکته قابل توجّه این است که معناى توسّل این نیست که انسان از ائمّه علیهم السلام بخواهد که حاجات او را برآورده نمایند تا در نتیجه به نوعى شرک مبتلا گردد، بلکه زائر آنان را وسیله توجّه و تقرّب به خداوند مىداند و معتقد است چنانچه آنان به امرى رضایت دهند، خداوند نیز راضى به آن خواهد بود. لذا از آنان مىخواهد از او راضى گردند تا خداوند از او راضى شود.
به تعبیر دیگر اگر انسان خداوند را به مقام و منزلت اهل بیت علیهم السلام سوگند دهد و یا از ائمّه علیهم السلام بخواهد بین او و خداوند واسطه گردند، هیچ شرکى به وجود نمىآید، بلکه با وساطت آبرومندان درگاه الهى، حوائج زودتر و حتمىتر برآورده خواهد شد.
منظور زائر از جمله «یا وَلىَّ اللَّه» آن امامى است که او را زیارت مىنماید و تعیین امام یا به نام بردن است یا با حضور قلب یا به اینکه کنار قبر شریف آن امام حضور یافته است و بعضى گفتهاند: مىتواند منظور زائر تمام ائمّه علیهم السلام باشد و «وَلىَّ اللّه» شامل تمام ائمّه اطهار علیهم السلام شود و اینکه کلمه «ولىّ» به صورت مفرد آمده، به اعتبار جنسیّت «ولىّ» است.
