زائر در این فراز به آثار موالات و محبّت ائمّه اطهار علیهم السلام پرداخته و در اوّلین اثر آن مىگوید: به واسطه قبول ولایت و پیروى از شما، خداوند به ما معارف و معلومات دینمان را مىفهماند و به واسطه علومى که از طرف شماست، خداوند به ما علم و آگاهى مىدهد و این علوم همان علمهایى است که خداوند به هر که لایق بداند، عطا مىنماید.
تعلیم معارف دین به واسطه ولایت ائمّه علیهم السلام به دو صورت است:
1 – علم به احکام دین و معارف و اعتقادات و علم به کیفیّت سلوک به سوى خداوند و دورى از صفات رذیله و پیوند به صفات حمیده، به واسطه تعلیم ائمّه علیهم السلام و یا علم و دانشهاى ظاهرى و معنوى که از طرف ائمّه علیهم السلام به ما رسیده است، مىباشد.
پس ما علوم احکام، اخلاق و اعتقادى و… را از ائمّه علیهم السلام کسب نموده و بر دین خود علم و آگاهى یافتهایم.
2 – به واسطه محبّت کاملى که به ائمّه علیهم السلام حاصل مىگردد، حقیقت توحید، نبوّت و ولایت درک مىشود و از همان محبّت، به مسائل اعتقادى دیگر پى خواهیم برد.
پس این معرفت از باب تعلیم نیست، بلکه از باب جزا و هدیه الهى به واسطه محبّت ائمّه علیهم السلام است که خیر دنیا و آخرت را به محبّ مىدهد و یکى از این خیرها، معرفت به دین است.
قال رسول اللّه صلى الله علیه وآله: «مَن رَزَقَه اللّه تَعالى حبّ الأئمَّة مِن أَهْل بَیْتى فَقَدْ أَصابَ خَیْر الدُّنیا و الآخِرة».(1)
پیامبر خدا صلى الله علیه وآله فرمودند: هر کس که خداوند روزىاش گرداند که دوستار ائمّه علیهم السلام از اهل بیت من گردد، به تحقیق خیر دنیا و آخرت به او رسیده است.
1) روضة الواعظین، ص 271.
