امام هادى علیهالسلام به دانشمندان محقق و تلاشگر، احترام بسیار مىنمود و پیروانش را به احترام از آنها دعوت جدى مىکرد
و مىفرمود:
لولا من یبقى بعد غیبة قائمکم من العلماء الداعین الیه، و الدالین علیه، و الذابین عن دینه بحجج الله و المنقذین لضعفاء عباد الله من شباک ابلیس و مردته، و من فخاخ النواصب، لما بقى احداً الا ارتد عن دین الله…:
«اگر بعد از غیبت قائم شما، دانشمندان در صحنه نباشند، آن دانشمندانى که مردم را به سوى قائم (عج) فرامىخوانند و راهنمایى مىکنند و از حریم دین دفاع مىنمایند و بندگان ضعیف خدا را از القائات شیطان و هواداران شیطان، نجات مىدهند و همچنین اگر آنها نباشند تا بندگان ناتوان خدا را از ترفندها و دامهاى ناصبیها برهانند، مسلمانان قطعاً در پرتگاه ارتداد و بىدینى قرار مىگیرند، ولى همین دانشمندان زمام قلوب شیعیانى را که از نظر عقیده و اندیشه ضعیف هستند به دست گرفته و آنها را از غرق در غرقاب گمراهى نجات مىبخشند، چنانکه کشتیبان، کشتىنشینان را نگهبانى و حفظ مىکند.
اولئک هم الافضلون عند الله»
«این دانشمندان در پیشگاه خدا برترین انسانها هستند.»(1)
1) احتجاج طبرسى، ج 2، ص 260.
