«تقوا» از ماده «وقایة» به معنى نگهدارى اشیا در برابر امورى که به آنها زیان و آزار مىرساند، مىباشد و تقوا، قراردهنده روح در یک پوشش حفاظتى در برابر خطرها است و لذا گاهى تقوا را به ترس و خوف تفسیر کردهاند، در حالى که ترس و خوف سبب تقوا مىشود، ولى معنى تقوا نیست. و در عرف شرع، تقوا به معنى خویشتندارى در برابر گناهان است و به تعبیر دیگر یک نیروى کنترلکننده درونى است که افراد را در برابر طغیانهاى شهوانى حفظ مىنماید و یک دژ محکم در برابر خطرهاى گناهان است.
قال على علیه السلام: «اعْلَموا عِباد اللّه ان التَّقْوى دار حصن عَزیز».(1)
امام على علیه السلام فرمود: اى بندگان خدا بدانید که تقوا قلعه و دژ محکم و غیر قابل نفوذ است.
بنابراین ساکنان قلعه استوار تقوا، فقط مؤمنان هستند.
قال على علیه السلام: «التَّقوى حصْن المُؤْمن».(2)
امام على علیه السلام فرمود: تقوا دژ مؤمن است.
قرآن کریم، براى تقوا بزرگترین امتیاز را برشمرده، آن را معیار سنجش ارزش انسانها دانسته(3) و لباس تقوا را بهترین لباس شمرده(4) و نیکى و تقوا را قرین یکدیگر
آورده(5) و عدالت را قرین تقوا ذکر کرده(6) و در یک کلمه، خداوند را «اهل تقوا» مىداند.(7)
منشأ وصیت و سفارش به تقوا، قرآن کریم است.
«وَ لَقَدْ وَصَّیْنَا الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ وَ إِیَّاکُمْ أَنِ اتَّقُوا اللَّهَ».(8)
و ما به کسانى که پیش از شما به آنان کتاب داده شده و به شما، وصیت و سفارش کردیم که تقوا پیشه نمایید.
امامان معصوم علیهم السلام که اجراکننده آیین احمدى و قرآن ناطق هستند نیز سفارش و وصیت به تقوا دارند.
قال على علیه السلام: «أَوْصَیْکُم عِباد اللّه بِتَقْوى اللّه».(9)
امام على علیه السلام فرمودند: اى بندگان خدا، شما را به تقواى خدا سفارش و وصیت مىکنم.
1) نهجالبلاغه، خطبه 156.
2) غررالحکم.
3) بنگرید سوره مبارکه بقره، آیه 197.
4) بنگرید سوره مبارکه اعراف، آیه 26.
5) بنگرید سوره مبارکه مائده، آیه 2.
6) بنگرید سوره مبارکه مائده، آیه 8.
7) بنگرید سوره مبارکه مدثر، آیه 56.
8) سوره مبارکه نساء، آیه 131.
9) براى نمونه بنگرید نهجالبلاغه خطبه 233، 187، 186، 185، 181، 172، 160، 113، 82.
