منظور از «فِعْلُکُمُ الْخَیْرُ» آن است که شما ائمّه معصومین علیهم السلام به جز خیر و نیکى، عملى انجام نمىدهید و هر چه از شما صادر گردد خیر و صلاح است. چه اینکه این افعال از اعضا و جوارح صادر شود، چه به واسطه امر باطنى مانند معجزات باشد و چه از قلب گذر کند مانند نیّت انجام کار.
پس همه این افعال خیر است و هیچ شرّى در آن نهفته نیست. چرا که خداوند اراده
کرده آنان را از تمامى بدىها و شرها و ناپاکىها به دور نگاه دارد.(1) و آنان غرق در توجّه به سوى خداوند هستند. پس نه تنها اعضاى آنان به سوى خطا نمىرود، بلکه نیّت آنان نیز صالح بوده و ابداً به سوى شر نخواهد رفت.
شاید هم منظور از خیر، اعمالى است که فقط از وجود ائمّه علیهم السلام صادر مىگردد و دیگران را توان انجام آن اعمال نیست یا منظور تمامى اعمالى است که به آنها بازمىگردد.
1) اشاره به سوره مبارکه احزاب، آیه 33.
