زمان مطالعه: < 1 دقیقه
«سَجِیّة» همان غریزه و طبیعت درونى انسانى است که با آن طبیعت، خو گرفته و با آن بزرگ شده است. پس اگر طبیعت انسان فساد باشد، اعمال و رفتار او نیز فاسد مىگردد. ولى ائمّه اطهار علیهم السلام که گنجینههاى کرم و بخشش الهى هستند، داراى طبیعت و سجیّه کریمانه و بزرگوارانهاى مىباشند.
پس در دنیا نسبت به همه کریم هستند و کرامت آنها به همگان مىرسد. چون به وجود آنها عالم امکان وجود دارد و آنها هستند که رزق مادى و معنوى تمام مردم را اعطا مىنمایند. در دعاها مىخوانیم:
«بِیُمْنِه رِزْق الورى و بِوُجُوده ثبتت الأرْض و السَّماء».(1)
به برکت وجود حضرت امام زمان مردم از رزق الهى بهرمند مىگردند و به وجود اوست که زمین و آسمان ثابت و استوار است.
1) دعاى عدیله، مفاتیح الجنان.
