«اَصْلَح» به معنى بهبود بخشیدن و صلح افکندن است.
«دُنیا» در اصل از ماده «دنو» به معنى «پایینتر و نزدیکتر» آمده و زندگى دنیا را از آن جهت «دنیا» گویند که از عالم آخرت پستتر و به ما نزدیکتر است.
در این فراز به دوّمین اثر موالات، اشاره کرده و مىگوییم: با موالات و پیروى از شما، خداوند آنچه از امور دنیایىام را که به فساد کشانده و فاسد شده، اصلاح مىنماید.
واژه «فساد» نقطه مقابل «صلاح» است و عبارت است از هر گونه خارج شدن اشیا از حالت اعتدال، کم باشد یا زیاد، و این در جان و بدن و اشیایى که از حد اعتدال خارج مىشوند، تصوّر مىشود.(1)
بنابراین تمام نابسامانىهایى که در کارها ایجاد مىشود و همه افراط و تفریطها در کلّ مسائل فردى و اجتماعى، مصداق فساد است.
پس هر کس در معاملات، معاشرتها و عبادتها، به دستورات ائمّه اطهار علیهم السلام عمل نماید و از آنچه نهى کردهاند دورى نماید، نظام معیشت و زندگى او اصلاح مىگردد و هر آنچه به فساد کشانده شده، جبران مىشود.
1) مفردات راغب اصفهانى.
