در کتاب «غیبت» شیخ طوسى رحمه الله آمده است:
ابىسهل اسماعیل بن على نوبختى گوید: خدمت امام حسن عسکرى علیهالسلام مشرف شدم. حضرتش در اثر سم جفا بسترى شده بود. آن بزرگوار به «عقید» خادم خود – که امام هادى علیهالسلام را خدمت نموده و حضرت امام حسن عسکرى علیهالسلام را پروریده بود – امر نمود تا آب مصطکى بجوشاند.
صقیل، مادر حضرت حجت علیهالسلام آن آب را براى امام آورد و کاسه را به دست آن حضرت داد. خواست بیاشامد، دست مبارکش لرزید و کاسه به دندانهاى ثنایاى نازنینش خورد و کاسه را بر زمین نهاد و به عقید فرمود: وارد این اتاق شو، کودکى در حال سجده است او را نزد من بیاور.
عقید گفت: داخل شدم، دیدم کودکى سر به سجده نهاده و انگشت سبابه را به سوى آسمان بلند کرده است، بر آن حضرت سلام کردم به من جواب داد، چون نماز را تمام کرد، عرض کردم: مولاى من، شما را مىخواند.
گوید: مادرش صقیل آمد و دستش را گرفت و نزد پدرش امام حسن عسکرى علیهالسلام آورد.
ابوسهل گوید: چون آن کودک به خدمت پدر بزرگوار رسید سلام کرد. نگاه کردم بر او و دیدم رنگ مبارک روشنى دارد که از نور مىدرخشد و موى سرش به هم پیچیده و مجعد و ما بین دندانهایش گشاده است.
همین که نظر حضرت امام حسن عسکرى علیهالسلام بر آن بزرگوار افتاد گریست و فرمود:
اى سید اهل بیت خود! به من آب بده همانا من به سوى پروردگار خود مىروم یعنى وفاتم نزدیک شده است.
نور دیدگان حضرت امام حسن عسکرى علیهالسلام آن کاسهى آب مصطکى را به دست گرفت و کنار لبهاى آن حضرت قرار داد و پدر بزرگوارش را سیراب کرد، چون آب را آشامید فرمود: مرا براى نماز مهیا کنید.
پس در کنار آن حضرت دستمالى افکندند و آن طفل پدر خود را وضو داد.
آن گاه امام حسن عسکرى علیهالسلام به او فرمود:
ابشر یا بنى! فأنت صاحب الزمان و أنت المهدى و أنت حجة الله على أرضه و أنت ولدى و وصیى.
مژده باد تو را اى فرزندم! تویى صاحب الزمان، تویى مهدى و حجت خدا بر روى زمین و تویى پسر من و وصى من تویى محمد بن الحسن بن على بن محمد بن على بن موسى بن جعفر بن محمد بن على بن الحسین بن على بن ابىطالب علیهمالسلام. پدر توست رسول خدا صلى الله علیه و اله و تویى خاتم ائمهى طاهرین. بشارت داد به تو رسول خدا صلى الله علیه و اله و به نام و کنیه داد. و این عهدى است بر من از پدرم از پدران طاهرین علیهمالسلام.
آن گاه روح مقدسش به عالم قدس پرواز نمود.
وفات آن حضرت به اتفاق اکثر محدثین در هشتم ماه ربیعالاول واقع شده است، چنانچه در «ارشاد» شیخ مفید و در «روضه» نیشابورى است.
حضرت امام حسن عسکرى علیهالسلام در اول ربیع الاول مریض شد و در هشتم آن ماه سال دویست و شصتم هجرى دنیا را مفارقت کرد. و از عمر شریف آن حضرت 28 یا 29 سال گذشته بود و مدت امامت آن حضرت قریب شش سال بود.
امام حسن عسکرى علیهالسلام را جانشینى جز امام غائب حضرت بقیة الله الأعظم امام مهدى عجل الله تعالى فرجه نبود و آن را مخفى مىداشت، چون خلیفهى وقت مىکوشید آن حضرت را به دست آورد.
