محمد بن حمزه طى نامهاى به امام حسن عسکرى علیهالسلام نوشت و به وسیلهى ابوهاشم جعفرى خدمت آن امام فرستاد و از آن حضرت درخواست کرد که به توجه آن بزرگوار از فقر و تنگدستى نجات یابد.
حضرت در جواب او مرقوم داشت:
خداوند تعالى فقر تو را رفع کرد و از این به بعد از نظر اقتصادى در رفاه و راحتى هستى، زیرا پسر عمویت به نام یحیى، مرده و وارثى جز تو ندارد، صد هزار درهم از او مانده که همین روزها به تو مىرسد، در هزینهى زندگى میانه رو و از تبذیز و اسراف برکنار باش که تبذیر از افعال شیطان است که (ان المبذرین کانوا خوان الشیاطین).
راوى گوید: پس از چند روز نوشتهى حضرت به دستم رسید و از تاریخ آن معلوم شد که در همان روزى که حضرت جواب نامهى مرا نوشته، پسر عمویم در حران
وفات یافته و همان مبلغ از مال او را آوردند و به من دادند و چنان که حضرت فرموده بود، بىنیاز شدم و من به طریق شایسته خرج نمودم.(1)
1) مظاهر الانوار – چهارده معصوم. قاضى زاهدى: ج 2، ص 187.
