یکى از کارهاى مهم امام هادى علیهالسلام که امامان علیهالسلام اهمیت بسیار به آن مىدادند، حفظ خط فکرى و فرهنگى تشیع و جلوگیرى از القائات مخالفان بود و این کار نیاز به تربیت شاگردان برجسته و تشکیل حوزهى علمیه و تدریس فقه و عقاید اصیل اسلامى داشت، که در عصر امام باقر و امام صادق علیهالسلام به طور عمیق و گستردهاى تأسیس شد و سپس امامان دیگر حتى در شرایط بسیار سخت آن را تبیین و دنبال کردند.
امام هادى علیهالسلام در این راستا، قدمهاى راسخ و بزرگى برداشت و شاگردان برجستهاى همچون حضرت عبدالعظیم حسنى، خیران الخادم، ابنسکیت اهوازى، ابوهاشم جعفرى، حسین بن محمد مدائنى، جعفر بن سهیل، اسماعیل بن مهران و… تربیت کرد
و شاگردان برجسته پدر و جدش را به دور خود جمع نمود و حوزهى علمى فعال و پرتلاشى به وجود آورد.
خود آن حضرت در تحکیم و استوارى فقه و عقاید و فرهنگ تشیع، همت جدى وسیع نمود، به سؤالات امثال یحیى بن اکثم (عالم و قاضى بزرگ اهل تسنن) پاسخ داد و در این راستا کتابهایى نوشت مانند:
رسالهاى در رد جبر و تفویض.(1)
رسالهاى در اثبات عدل و المنزله بین المنزلتین.
رسالهاى در جواب به پرسشهاى یحیى بن اکثم.
رسالهاى در احکام دین.
تفسیر صحة الخلقه (تبیین تندرستى).(2)
تبیین مسائل فقهى و پاسخ به سؤالات فقهى به طور پراکنده، که در کتب فقه و حدیث شیعه، بسیارى از آنها ذکر شده است و مجموعهاى از نامهها که در کتاب «مکاتبات الرجال عن العسکریین» آمده است.(3)
1) این رساله در کتاب تحف العقول، ص 534 تا 555 آمده است.
2) همان مدرک ص 555.
3) اقتباس از اعیان الشیعه، ج 2، ص 38.
