حسن بن مسعود مىگوید:
در یکى از روزها که به قصد زیارت حضرت هادى (علیهالسلام) مىرفتم به سختى زمین خوردم و انگشتم ضربه دید و لحظاتى بعد بر اثر برخورد با یک نفر سواره، شانهام نیز صدمه دید و غیر از اینها در میان ازدحام جمعیت لباسم پاره شد، از اینرو با عصبانیت گفتم:
«اى روزگار بد! خداوند مرا از شر تو حفظ کند. عجب روز بدى هستى!!»
حضرت هادى (علیهالسلام) در این باره مرا ملامت کرده و فرمود: «از تو که با ما در رابطه هستى اینگونه سخنان بعید است، چرا گناهان و اشتباهات (وبىدقتىهاى) خود را بر گردن روزگار مىاندازى؟ زمانه که تقصیرى ندارد.» (1)
اى که گویى سیزده نحس است نحسىها ز چیست؟++
از تو نحسىها زند سر، سیزدهها نحس نیست
و در روایتى دیگر در معناى «با روزها دشمنى نکنید.»
از حضرت هادى (علیهالسلام) آمده است که:
«منظور از ایام و روزها ما هستیم؛
شنبه رسول خداست؛
یکشنبه امیرمؤمنان على بن ابیطالب (علیهالسلام) و حضرت زهرا (علیهاالسلام)مىباشد؛
دوشنبه امام حسن و امام حسین (علیهمالسلام) مىباشد؛
سهشنبه امام سجاد و امام باقر و امام صادق (علیهمالسلام) است؛
چهارشنبه حضرت موسى بن جعفر و امام رضا و حضرت جواد (علیهمالسلام) و من (حضرت هادى علیهالسلام) مىباشد؛
پنج شنبه پسرم امام حسن عسکرى (علیهالسلام) است؛
و جمعه قائم ما خاندان، پسر پسرم حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مىباشد که جمعیت حق نزد او اجتماع مىکنند و او جهان را پر از عدل و داد مىکند بعد از آنکه از ظلم و جور پر شده باشد.
پس هرگز با روزها دشمنى نکن که آخرتت تباه مىشود.» (2)
1) ترجمه تحف العقول، ص 571.
2) بحارالانوار، ج 50، ص 196.
