و از همان کتاب از عمر بن مسلم نقل مینماید: سمیع مسمعی که همسایهی دیوار به دیوار من بود مرا اذیت میکرد و موجب ناراحتی من گردید پس به امام عسکری علیهالسلام نوشتم که از خدا برایم درخواست گشایش نماید. در جواب نوشت مژده باد تو را که به زودی فرج خواهد رسید از ناحیهی فارس مالی به تو میرسد. عمر بن مسلم گوید:
در فارس پسرعمویی داشتم که تاجر بود و جز من وارثی نداشت پس از چند روز از نامهی حضرت مال وی را که از دنیا رفته بود برایم آوردند.
و حضرت در نامه نوشته بود: از خدا درخواست آمرزش کن و از آنچه گفتهای توبه نما. این سخن حضرت به جریانی مربوط میشد. روزی با جماعتی از ناصبیها بودم از ابوطالب علیهالسلام بدگویی میکردند تا اینکه نسبت به مولایم جسارت کردند من با آنها بیهودهگویی نمودم. بعد از نامهی حضرت نشست و برخاست با آنان را ترک نمودم و فهمیدم از آن نوشته همین را اراده کرده است.(1)
1) همان، ص 273 و 274، ح 43.
