زمان مطالعه: < 1 دقیقه
در این فراز زائر براى چهارمین مرتبه جان خود و پدر و مادرش که از عزیزترین افراد نزد او هستند را تقدیم و فداى ائمّه طاهرین علیهم السلام مىنماید.
تأکید بر تفدیه، بیانگر عشق و محبّت زائر نسبت به امام معصوم علیهم السلام مىباشد که قلب و دل او مالامال از عشق و محبّتى خدادادى گردیده است. لذا هر چه این کلمات را بر لب جارى مىسازد، دل او آرامش نمىیابد و باز بر لبان خود فدایى بودن خود و عزیزترین افراد را اعلام مىدارد و حاضر است در این راه، نیستى را بچشد و فناى در این راه را عین بقا مىداند.
هوشیارى من بگیر و مستم بنما
سر مست ز باده الستم بنما
بر نیستیم فزون کن از راه کرم
در دیده خودْ هر آنچه هستم بنما(1)
1) نقطه عطف، اشعار عارفانه امام خمینى.
