ابراهیم بن خضیب

شیخ طوسی او را از اصحاب امام حسن عسکری علیه‏السلام به شمار آورده است.(1)

او نقل نموده که ابوعون ابرش به امام حسن عسکری علیه‏السلام نوشت: مردم از کار تو که در مصیبت پدرت امام هادی علیه‏السلام گریبان چاک زدی وحشت زده شدند. حضرت به او نوشت: ای احمق! تو را با این کارها چه کار است؟ حضرت موسی در مصیبت برادرش هارون گریبان چاک زد.

به درستی که مردم سه دسته‏اند:

1 – گروهی که مؤمن متولد می‏گردند و با ایمان زندگی می‏کنند و با ایمان می‏میرند.

2 – گروهی که کافر متولد می‏گردند و کافر زندگی می‏کنند و کافر می‏میرند.

3 – گروهی که مؤمن متولد می‏گردند و مؤمن زندگی می‏نمایند و کافر می‏میرند. تو از کسانی هستی که نمی‏میری تا کفر شوی و عقلت را از دست بدهی.

ابراهیم می‏گوید: ابوعون نمرد تا وقتی که دیوانه گردید و مردم را از عقیده‏ی به امامت برمی‏گرداند و خود از عقیده‏ی حق برگشت، فرزندانش او را در منزل زندانی نمودند و نمی‏گذاردند کسی با او ملاقات نماید.(2)

1) معجم رجال الحدیث، ج 1، ص 220.

2) معجم رجال الحدیث، ج 5، ص 49.